Ο Μικρός Πρίγκιπας

…..

-          Ποιά είσαι συ; Είπε ο μικρός πρίγκιπας. Είσαι πολύ όμορφη….

-          Είμαι μια αλεπού, είπε η αλεπού.

-          Έλα να παίξεις μαζί μου, της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. Είμαι τόσο λυπημένος…

-          Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου, είπε η αλεπού, δεν είμαι εξημερωμένη.

-          Τι πάει να πει “εξημερωμένη”;

-          Είναι κάτι ξεχασμένο για τα καλά, τώρα πια, είπε η αλεπού. Αυτό σημαίνει «δημιουργώ δεσμούς».

-          Δημιουργώ δεσμούς;

-          Ναι, βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα εσύ δεν είσαι παρά ένα αγοράκι όμοιο με εκατό χιλιάδες άλλα μικρά αγόρια. Και δεν έχω την ανάγκη σου. Κι εσύ το ίδιο δεν έχεις την ανάγκη μου. Για σένα δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια με εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Μα, αν εσύ με εξημερώσεις, θα’χουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Θα’ σαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα’ μαι για σένα μοναδική στον κόσμο…

-          Αρχίζω να καταλαβαίνω, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Υπάρχει ένα λουλούδι… νομίζω πως με έχει εξημερώσει…

-          Η ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγώ κότες, οι άνθρωποι κυνηγούν εμένα. Όλες οι κότες μοιάζουν μεταξύ τους κι όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν το ίδιο. Λοιπόν, κι εγώ κάπως βαριέμαι. Όμως, αν με εξημερώσεις, η ζωή μου θα μοιάζει σαν να την πλημμύρισε ο ήλιος. Θα γνωρίσω ένα θόρυβο από βήματα διαφορετικά από όλα τα άλλα.  Τα άλλα βήματα με κάνουν να καταχωνιάζομαι μέσα στη γη.  Το δικό σου θα με φωνάζει να βγω έξω από την τρύπα μου, σαν να είναι μια μουσική. Κι ύστερα, κοίταξε! Βλέπεις εκεί κάτω τα σταροχώραφα; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Για μένα το σιτάρι δεν χρησιμεύει σε τίποτα. Κι αυτό είναι θλιβερό! Μα εσύ έχεις χρυσαφένια μαλλιά. Θα είναι υπέροχα όταν θα με έχεις εξημερώσει! Το στάρι που είναι χρυσαφένιο εσένα θα μου θυμίζει. Και θα αγαπώ το θόρυβο του ανέμου καθώς θα περνάει ανάμεσα από τα στάχυα του σταριού. Σε παρακαλώ εξημέρωσέ με!

-         Πολύ το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, μα δεν έχω καιρό. Έχω ν’ανακαλύψω φίλους και να γνωρίσω πολλά πράγματα.

-         Δεν ξέρουμε παρά εκείνα που μας δίνουν τη δυνατότητα να δημιουργούμε δεσμούς, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να μάθουν κάτι… οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο εξημέρωσέ με!

-          Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.

-          Πρέπει να είσαι πολύ υπομονετικός, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα πρέπει να καθίσεις κάπως μακριά από εμένα. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου κι εσύ δεν θα λες τίποτα. Η κουβέντα γίνεται αιτία να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Όμως κάθε μέρα θα μπορείς να έρχεσαι να κάθεσαι πιο κοντά σε εμένα…

  Την άλλη μέρα ο μικρός πρίγκιπας ξαναγύρισε.

-         Θα’ταν καλύτερα να έρχεσαι την ίδια ώρα, είπε η αλεπού. Αν για παράδειγμα πρόκειται να έρθεις στις τέσσερις, από τις τρεις κιόλας θα αρχίσω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο θα προχωράει η ώρα, τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις κιόλας θ’αρχίσω να εκνευρίζομαι και να ανησυχώ. Θα’χω ανακαλύψει το τίμημα της ευτυχίας! Μα όταν εσύ θα’ρχεσαι μια οποιαδήποτε ώρα , ποτέ δεν θα ξέρω πότε θ’αρχίσω να καρδιοχτυπώ… Χρειάζονται ορισμένα τυπικά.

-         Τι είναι ένα τυπικό; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.

-         Είναι κι αυτό κάτι ξεχασμένο από πολύν καιρό, είπε η αλεπού. Κάτι που κάνει μια μέρα να είναι διαφορετική από τις άλλες, μια ώρα διαφορετική από τις άλλες ώρες.

  Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίαζε να έρθει η ώρα του αποχωρισμού:

-         Αχ, είπε η αλεπού. Θ’αρχίσω τα κλάματα.

-         Δικό σου είναι το λάθος, είπε ο μικρός πρίγκιπας.

-         Ναι σωστά, είπε η αλεπού.

-         Μα εσύ θα βάλεις τα κλάματα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.

-         Και βέβαια, είπε η αλεπού.

-         Τότε από αυτό δεν κερδίζεις τίποτε!

-         Κάτι κερδίζω, είπε η αλεπού, είναι το χρώμα του σταριού. Πήγαινε πάλι να δεις τα τριαντάφυλλα, θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο. Θα ξανάρθεις να με χαιρετήσεις κι εγώ θα σου κάνω δώρο ένα μυστικό.

  Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε για να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα.

-         Δεν είναι ολότελα όμοια με το δικό μου, ακόμη δεν είσαστε, τους είπε. Κανείς δεν σας έχει εξημερώσει και εσείς δεν έχετε εξημερώσει κανέναν.  Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Κι εκείνη δεν ήταν όμοια παρά με εκατό χιλιάδες άλλες. Όμως εγώ την έχω κάνει φίλη μου κι είναι τώρα μοναδική στον κόσμο. Είσαστε όμορφα μα είσαστε άδεια. Κανείς δεν θα μπορούσε να πεθάνει για εσάς. Σίγουρα κάποιος τυχαίος περαστικός, βλέποντας το δικό μου λουλούδι θα νόμιζε πως σας μοιάζει. Μα από μόνο του αυτό είναι πιο σημαντικό από όλα σας, γιατί εγώ το ποτίζω, εγώ το προφυλάσσω κάτω από ένα γυάλινο δοχείο. Γιατί είναι αυτό που εγώ προφύλαξα με το παραβάν. Γιατί είναι εκείνο που το άκουσα να παραπονιέται ή να περηφανεύεται ή μάλιστα μερικές φορές να σωπαίνει. Γιατί είναι το τριαντάφυλλό μου.

  Και γύρισε προς την αλεπού.

-         Γεια σου, είπε…

-         Γεια σου, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δεν βλέπει κανείς πολύ καλά παρά μονάχα με την καρδιά. Ότι είναι σημαντικό, δεν το βλέπουν τα μάτια. Είναι ο χρόνος που έχεις χάσει για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό. Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια. Όμως εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Να γίνεις υπεύθυνος για πάντα εκείνου που έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου.

Απόσπασμα από το εικοστό πρώτο κεφάλαιο του Μικρού Πρίγκιπα του Αντουάν ντε Σαιντ - Εξυπερύ.

(