Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ.Χ.
Στην οδό Αιγύπτου -πρώτη πάροδος δεξιά-
Τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας Συναλ-
λαγών
Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύ-
σεως
Και τα παιδάκια δεν μπορούνε πια να παίξουνε από
τα τόσα τροχοφόρα που περνούνε
Άλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν, ο καιρός εκείνος
πέρασε που ξέρατε
Τώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν
εμπιστεύονται,
Όσα επιζήσαν, εννοείται, γιατί ήρθανε βαριές αρ-
ρώστιες από τότε
Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμέ-
νοι στρατιώτες,
Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις
καλύτερες μέρες
Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λέ-
γανε το μάθημα οι ίδιοι στα παιδιά τους
Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η
αλυσίδα
Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά
των παιδιών των παιδιών τους
Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε,
υψώνεται η Τράπεζα Συναλλαγών
- εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός
συναλλάσσεται-
Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύ-
σεως
-εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε,
αυτοί μεταναστεύουν-
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει,
έλεγε κι ο Ποιητής
Η Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία,
τις ωραίες εκκλησίες
Η Ελλάς των Ελλήνων.
Μανόλη Αναγνωστάκη (ο στόχος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου