Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

σκέψεις #2

Ατάκα κοντινού μου προσώπου πριν από λίγα λεπτά: "Δεν ξέρω αν σου στρίβει ή αν προσπαθείς να σώσεις τον εαυτό σου από το στρίψιμο". Ομολογώ πως γέλασα. Ξεκαρδίστηκα μπορώ να πω.

Τη σημερινή εποχή πάντως δεν μπορώ να την καταλάβω. Αυτό το cool outfit που φοράμε όλοι ή που προσπαθούμε να φορέσουμε. Ξέρεις το πετάω έξυπνες ατάκες για να δείξω ότι διαθέτω ένα άλφα Ι.Q. ή να δείξω το αστείρευτο χιούμορ μου. Έχω άπειρους φίλους στο myspace ή το facebook γιατί έχω και μία καθωσπρέπει κοινωνική ζωή. Αυτό μετράει πλέον φίλε μου, το πόσους "friends" έχεις, τα έξυπνα "status" που θα αναρτήσεις, τα ψαγμένα κομμάτια που θα ανεβάσεις γιατί ακούς και ψαγμένη μουσική, οι μη συνηθισμένες photos.
Αμ το ντύσιμο; Πού το πας; Πρέπει όλοι να είμαστε στη μόδα, πρέπει όλοι να συχνάζουμε σε in μαγαζιά, να τα πίνουμε κάθε βράδυ και να κάνουμε ένα σωρό μαλακείες τις οποίες μετά ανεβάζουμε και στο net για να δείξουμε για άλλη μια φορά πως είμαστε και γαμώ τα άτομα.
Γιατί φίλε μου πρέπει όλοι να είμαστε χαρούμενοι, μες στην τρέλα, χωρίς προβλήματα. Οι προβληματισμοί δεν είναι της μόδας. Οι στεναχώριες δεν είναι της μόδας. Το αρνητικό βίωμα της μοναξιάς δεν είναι της μόδας-αλλά το να είσαι ανεξάρτητος από κάθε είδους διαπροσωπικών σχέσεων είναι. Το κλάμα όταν πονάμε δεν είναι της μόδας. Η συντροφικότητα δεν είναι της μόδας. Η αγάπη δεν είναι της μόδας.... Είσαι γκρινιάρης αν έχεις προβλήματα και τα εκφράζεις. Είσαι κλαψιάρης αν πονάς και το εκφράζεις. Είσαι αλλόκοτος αν νιώθεις μόνος. Είσαι εξωπραγματικός αν αγαπάς και επιζητάς την αγάπη. Σε έναν κόσμο λοιπόν όπου το να είσαι ο εαυτός σου, στην τελική άνθρωπος, συναισθηματικό ον, δεν μετράει, τότε τι σόι cool και χαρούμενος κόσμος είναι αυτός;

Ας βάλουμε τις μάσκες μας λοιπόν. Είναι και απόκριες. Μάλλον κάθε μέρα είναι καρναβάλι.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου